Korean War Memorıal and Vısıtor Center

Dairesel duvar ile arsadan yönsüz bir boşluk koparılmıştır. Bu boşlukta dış çeperi ile tezat oluşturacak şekilde biçimlenmiş kare avlu çevresinde yapı kurgulanmıştır. Bu kare avlu, tören alanı ve aynı zamanda savaş şehitlerini temsilen kurgulanmış dikmelerden oluşan bir deneyimsel anı mekânıdır. Yapı bu alanı oluşturacak şekilde avlunun etrafında çeper rolündedir. Bu kare avlulu dairesel form arsada belirli bir alanı koparmak üzere tasarlanmıştır. Dış duvar bir eşiktir. İçeriyi var etmek için vardır.

Savaş, trajedi ile travmanın karışımı olan ve ölümün yeryüzündeki en sıradanlaştığı eylemdir. Toplumlar varoluşları boyunca bu eyleme ait olan zamanı tekrarlarlar. Toplumsal hafıza savaş eylemini asla unutmaz. Tüm savaşları oluşturan taraflar vardır. Kimi zaman neye hizmet ettiğini bile bilmeyen biri, diğerini yok eder. Kişilerin üzerindeki etki dramatik olarak artar ve toplumsal bilince kazınır.

Kore Savaşı’nda ülkemiz askerleri de yer almış ve büyük kayıplar vermiştir. Dünyanın öbür ucunda olan bu eyleme katılan Türk askeri için bu eylemdeki taraflılık, dünyadaki tüm savaşlar için zaruri bir gerçekti. Bu taraflılık birçok şehidin verilmesi ile sonuçlanmış bir karar ve trajik bir gerçek olarak Türk ulusunun da hafızasına kazınmıştır.

Savaş nedenleri çoğunlukla ekonomik gerekçelere dayansa da asıl neden taraflılık kavramıdır. Bir düşüncenin tarafları karşı fikri yok etmeye çalışır. Karşı fikrin ölümü onun gıdası olacaktır. Bu durumda savaş kaçınılmaz bir sonuç olacaktır. Tabi bu durum başka güçlerce manipüle edilecek ve başka boyutlara taşınacaktır. Bu olayın en etkisiz aktörleri olan halk ise bu olaydan en çok etkilenecek olan kesim olarak yerini alır. Süreç boyunca medeniyetin en önemli çıkarımı olan “vicdan” askıya alınacaktır.

Savaşın en büyük katalizörü olan taraflılık kavramına karşı bir söylemle geliştirilmiş olan dairesel duvar arsa içinde mevcut ağaçların iki tanesini kapsayacak şekilde konumlandırılmıştır. Bu sınır daha önce bahsedilen eşik oluşturmak için üretilmiştir. Bu yapı her yönden aynı algılanacaktır. Ağaçların arasında mütevazı bir yükseklikte hissedilen beyaz bir yüzey olarak görülen bir kütledir. İnce yarıkların oluşturduğu aralıklar kişiyi içeri alan ancak dairesel bütünlüğü en az bozacak şekilde kurgulanmıştır. İçerideki avlu, programın oluşturduğu sağır yüzeylerle çevrelenmiştir. Bu yüzeylerden girişler de aynı sadelikle ayrılmaya çalışılmıştır. Bu alanda dikkati dağıtan hiçbir şey yoktur. Bu alan net, sade ve temizdir. Avluda güçlendirilmiş çelik dikmelerden oluşan dikey elemanlar yer almaktadır. Şehitlerin anısına yapılmış bu güçlendirilmiş çelik dikmelerin rüzgârla hareket etmesi ve hava akımı ile sesler çıkarması beklenmektedir. Bu dikmeler alanın içine yayılmıştır. Onlar alanı mekân kılarlar. Bu deneyimsel alan ve anıt elemanları bir bütündür ve “anıt” mekânın kendisidir.

Kalıcı ve geçici sergiden oluşan programın en büyük parçası tek yapı olarak kurgulanmıştır. Yapı bütününe hizmet edecek olan servis mekânları ise bu yapı ile beraber dışardan servis alabilecek şekilde planlanmıştır. Tüm yapı geometrik olarak çember yüzey ile ortogonel çizgilerin arasında oluşan iç bahçelerden beslenecek şekilde planlanmıştır. Sergi yapısı, servis avlusu, depolara erişime izin veren ve dışarıdan sergi depo girişine olanak tanıyan avlu ve ışık almak üzere kurgulanmış olan üç iç bahçe ile beraber tasarlanmıştır.

Kafe ve kütüphane ise bir bütün olarak iki ayrı iç bahçe ile ilişkili olarak tasarlanmıştır. İdari yapı ve ofislerde ayrı bir yapı olarak bir iç bahçe çevresinde konumlanmışlardır.