Şişli Hıgh School

Lise; dönem olarak yetişkinliğe geçiş döneminin yaşandığı, hiyerarşilerin oluşmaya başladığı zaman dilimi. Tepelerini dikenli tellerin süslediği duvarlarla çevrili hapishane gibi bir bahçe içinde niteliksiz kutuların içinde geçen bir hayat. İçerde mekanlaşamamış boşluklar, kente duvar yüzeyleri dışında hiç vermeyen, ölçeğe saygısız yapılar. Eğitim sezonu kullanılan onun dışında otopark dışında bir kullanım vadedemeyen, hayalet mekânlar.

İstanbul; büyüleyici güzelliği, ruhu olan, dünyanın en güzel şehri. Bunun yanında kentsel planlaması içler acısı olan, her caddesi, sokak arası yoğun kalabalık, Kamusal etkinliklerin kılcal olarak şehrin her yerine taştığı, gerilimli, kaotik bir cadı kazanı. Yeşili kaldırım taşlarının arasına hapsedilmiş, üst üste bir beton taş dokusu.

Yarışma parseli ; Yeşil alanın çok seyrek olarak yer aldığı üst üstelik kentsel boşlukların minimize edildiği sıkışık bir doku . Mecidiyeköy’ün arkasındaki dar sokakların hemen devamında, Şişli Etfal Hastanesi’nin tam karşısında, yüksek iş kulelerinin yanı başında dik bir bayır. Öyle bir bayır ki yürümesi zor, yerleşmesi zor, hâlihazırda hastane yaklaşımlarını, ilköğretim ve mevcut lisenin girişlerini taşıyan dar bir rampa.

Şişli Lisesi, dışarıyla ilişkileri sınırlandırılması gereken, kendi iç mekânını oluşturması gereken bir yapı olarak tasarlanmalıydı. Ama bunu diğerleri gibi hapishane duvarlarıyla değil yapının kendi sınırlarını oluşturup, mekanlaştırdığı bir yapı tasarlandı. Kentin karmaşasından kaçılan, sığınılan, ama tamamen çevrelenip sınırlanmayan bir yarı-sosyal bir yarık oluşturulması hedeflendi.

Araziye yaklaşık olarak olması gereken eğimini geri kazandırıp en uygun görülen noktasından ihtiyaç büyüklüğünde, düzgün bir dilim kopararak düzgün bir boşluk elde edildi. en alt kotun içeri taşınıp, bayır durumunu düz ayak durumuna dönüştürülmesi; böylece arsa köşesindeki yeşil boşluğu arsa batısına doğru uzatırken arazi topoğrafyası tüm kurguyu oluşturan unsur haline getirildi.

Senede 8-9 aylık bir sürede gündüz vakitlerinde kullanılan binalar olduğu düşünülerek, İstanbul’un önemli merkezlerinden biri olan arsanın, lise fonksiyonu dışında, gece kullanımları ve yaz mevsimi sırasında tümüyle kente hediye edilmiş, yaşayan bir dönüşen mekân anlayışı esas alındı. Cephelerde önerilen panjur sistemleri sayesinde, tamamen kapanarak fonksiyon tanımlı bir boşluk haline dönüşen avlu, açık hava sineması ya da konser, gösteri vb etkinliklerin yapılabileceği alanlar olarak kullanılabilmesi sağlandı. Ayrıca programda bulunan spor salonu ve çok amaçlı salonun kuzey ve güney cephesi giriş çıkışları sayesinde bağımsız olarak kullanılabileceği öngörüldü.